Ο Αετός των Φιλιππίνων είναι ημερόβιο αρπακτικό πτηνό της οικογενείας των Αετιδών, ένας από τους πολύ μεγάλους αετούς του Παλαιού Κόσμου. Απαντά αποκλειστικά στις Φιλιππίνες, η επιστημονική του ονομασία είναι Pithecophaga jefferyi και δεν περιλαμβάνει υποείδη.
Ο αετός των Φιλιππίνων είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος αετός στον κόσμο και ο δεύτερος βαρύτερος, μετά τον Θαλασσαετό του Στέλερ (Haliaeetus pelagicus). Ωστόσο, αποτελεί ταυτόχρονα και τον σπανιότερο αετό παγκοσμίως με λιγότερα από 800 άτομα να επιβιώνουν στα δάση του συγκεκριμένου ασιατικού αρχιπελάγους. O αετός των Φιλιππίνων πήρε την επιστημονική του ονομασία, επειδή πιστευόταν ότι τρέφεται αποκλειστικά με πιθήκους, κάτι που έχει αποδειχθεί ανακριβές. Αυτό μπορεί να συνέβη, επειδή το πρώτο δείγμα που εστάλη και εξετάστηκε βρέθηκε να περιέχει αχώνευτα κομμάτια ενός πιθήκου στο στομάχι του. Βέβαια, οι παλαιοί ερευνητές σωστά υποστήριζαν ότι, οι πίθηκοι είναι τα μόνα θηράματα που υπάρχουν σε αφθονία στα νησιά και μπορούν να συντηρήσουν ένα πτηνό τέτοιου μεγέθους. Όμως, κατοπινές έρευνες έδειξαν ότι οι πίθηκοι αποτελούν μέρος μόνον του διαιτολογίου των αετών και, μάλιστα, σχετικά μικρό.Μελέτες των υπολειμμάτων από φωλιές, έδειξαν ότι ο αετός των Φιλιππίνων είναι ένας ευκαιριακός (opportunist) κυνηγός, που εκμεταλλεύεται κάθε διαθέσιμο θήραμα (από νυχτερίδες των 10 γραμμαρίων, μέχρι ελάφια των 14 κιλών. Τρέφεται με, σχεδόν, όλα τα αυτόχθονα θηλαστικά και μερικά ερπετά, με προτιμώμενο θήραμα τα δερμόπτερα Cynocephalus volans, αλλά και πιθήκους, βούκερους, χοίρους, πουλερικά, ακόμη και μικρά σκυλιά, ανάλογα με την διαθεσιμότητα της τροφής και -στην περίπτωση ανατροφής των νεοσσών- την θέση της φωλιάς .
Παρατηρήσεις στο Μιντανάο έδειξαν υψηλή δραστηριότητα μεταξύ 09.00 και 10.00 το πρωί και, αργότερα, γύρω στις 14:00, που κρίθηκε να συνδέεται με το κυνήγι. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο αετός των Φιλιππίνων εποπτεύει τον χώρο από θέση ποσταρίσματος (perch), συνήθως σε μια δασωμένη πλαγιά σε μια κοιλάδα και σε αρκετό υψόμετρο. Από αυτήν την θέση και με διαδοχικές αερολισθήσεις (glidings) απόστασης 75-125 μέτρων, ο αετός αλλάζει διαρκώς θέσεις, σε κάθε μία από τις οποίες εποπτεύει για 5-10 λεπτά, μέχρις ότου καταλήγει, σχεδόν, στον πυθμένα της κοιλάδας. Τότε, εκμεταλλευόμενος τα θερμικά ρεύματα, αρχίζει να ανακτά ύψος μέχρις ότου βρεθεί στην αρχική θέση.
Δεδομένου ότι σπάνια φτεροκοπεί, με την στρατηγική αυτή ο αετός των Φιλιππίνων αποσκοπεί στον αιφνιδιασμό της λείας και την σύλληψή της με μικρή καταδίωξη. Ωστόσο, μπορεί να εισβάλλει και στο θόλο των δένδρων, όπου συχνάζουν τα δερμόπτερα θηλαστικά Cynocephalus volans, τα αγαπημένα του θηράματα, επειδή είναι νυκτόβια και κουρνιάζουν εκεί κατά την διάρκεια της ημέρας. Ο αετός των Φιλιππίνων κυνηγάει συνήθως μοναχικά, αλλά μπορεί να το κάνει και κατά ζεύγη, ιδιαίτερα όταν στοχεύει πιθήκους, οπότε το ζευγάρι συνεργάζεται (το ένα πουλί τρομάζει τον πίθηκο και το άλλο τον συλλαμβάνει).
Ο αετός των Φιλιππίνων είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος αετός στον κόσμο και ο δεύτερος βαρύτερος, μετά τον Θαλασσαετό του Στέλερ (Haliaeetus pelagicus). Ωστόσο, αποτελεί ταυτόχρονα και τον σπανιότερο αετό παγκοσμίως με λιγότερα από 800 άτομα να επιβιώνουν στα δάση του συγκεκριμένου ασιατικού αρχιπελάγους. O αετός των Φιλιππίνων πήρε την επιστημονική του ονομασία, επειδή πιστευόταν ότι τρέφεται αποκλειστικά με πιθήκους, κάτι που έχει αποδειχθεί ανακριβές. Αυτό μπορεί να συνέβη, επειδή το πρώτο δείγμα που εστάλη και εξετάστηκε βρέθηκε να περιέχει αχώνευτα κομμάτια ενός πιθήκου στο στομάχι του. Βέβαια, οι παλαιοί ερευνητές σωστά υποστήριζαν ότι, οι πίθηκοι είναι τα μόνα θηράματα που υπάρχουν σε αφθονία στα νησιά και μπορούν να συντηρήσουν ένα πτηνό τέτοιου μεγέθους. Όμως, κατοπινές έρευνες έδειξαν ότι οι πίθηκοι αποτελούν μέρος μόνον του διαιτολογίου των αετών και, μάλιστα, σχετικά μικρό.Μελέτες των υπολειμμάτων από φωλιές, έδειξαν ότι ο αετός των Φιλιππίνων είναι ένας ευκαιριακός (opportunist) κυνηγός, που εκμεταλλεύεται κάθε διαθέσιμο θήραμα (από νυχτερίδες των 10 γραμμαρίων, μέχρι ελάφια των 14 κιλών. Τρέφεται με, σχεδόν, όλα τα αυτόχθονα θηλαστικά και μερικά ερπετά, με προτιμώμενο θήραμα τα δερμόπτερα Cynocephalus volans, αλλά και πιθήκους, βούκερους, χοίρους, πουλερικά, ακόμη και μικρά σκυλιά, ανάλογα με την διαθεσιμότητα της τροφής και -στην περίπτωση ανατροφής των νεοσσών- την θέση της φωλιάς .Παρατηρήσεις στο Μιντανάο έδειξαν υψηλή δραστηριότητα μεταξύ 09.00 και 10.00 το πρωί και, αργότερα, γύρω στις 14:00, που κρίθηκε να συνδέεται με το κυνήγι. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο αετός των Φιλιππίνων εποπτεύει τον χώρο από θέση ποσταρίσματος (perch), συνήθως σε μια δασωμένη πλαγιά σε μια κοιλάδα και σε αρκετό υψόμετρο. Από αυτήν την θέση και με διαδοχικές αερολισθήσεις (glidings) απόστασης 75-125 μέτρων, ο αετός αλλάζει διαρκώς θέσεις, σε κάθε μία από τις οποίες εποπτεύει για 5-10 λεπτά, μέχρις ότου καταλήγει, σχεδόν, στον πυθμένα της κοιλάδας. Τότε, εκμεταλλευόμενος τα θερμικά ρεύματα, αρχίζει να ανακτά ύψος μέχρις ότου βρεθεί στην αρχική θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου